SchetsBlog

Ik probeer mijn pen. Of potlood. Of penseel.

Wil je nieuwe berichten in mijn SchetsBlog als eerste in je mailbox ontvangen, lees hier verder.

Wil je reageren op een SchetsBlogbericht, .

Van enkele afbeeldingen in mijn SchetsBlog is de originele aquarel te koop.

Zeevogels

13 okt 2025  Noordzee

Op de kunstacademie leer je tekenen naar waarneming. Model, stilleven, dat soort onbeweeglijke onderwerpen. Zodra het voorbeeld beweegt, moet je jezelf zien te redden. Zoals bij vliegende vogels. Het blijft een van de moeilijkste opgaves om de houding van vleugels en lichaam in vlucht goed op papier te krijgen. Gisteren tijdens een zeevogeltocht op de Noordzee waagde ik een poging de vogels achter het schip vast te leggen. Met verzwarende omstandigheden: de deining van de zee, de dieseldampen van het schip, de odeur van rotte vis en de twijfelachtige stabiliteit van mijn maaginhoud. Het resultaat was beneden niveau. Vandaag op gevoel enkele van de schetsen opgekalefaterd. De vraag of dat mag, is zuiver academisch.

Schetsboek

10 okt 2025  Nieuwolda

Het moet zo'n 40 jaar geleden zijn dat ik mijn eerste vogels begon te tekenen. In die tijd ontmoette ik de bekende Ierse vogelschilder Killian Mullarney. Hij liet me door zijn schetsboeken bladeren, de ene bladzijde nog mooier dan de andere. Later beschreef Killian de val waarin hij was gelopen. De druk die hij voelde door zijn schetsboeken als showpieces (pronkstukken) te beschouwen, hield zijn ontwikkeling tegen, want alles moest mooi en goed zijn. Pas later besefte hij dat schetsboeken er zijn om vrij te oefenen, zonder verwachtingen of druk, vol onvoltooide, half geslaagde of ronduit mislukte schetsen. Dat soort bladzijden komen mij maar al te bekend voor. Ik dacht, ik schets toch even een voorbeeld.

Bladkoning

8 okt 2025  Nieuwolda

Als de trekdrang bij vogels opspeelt, spreekt men over, in goed Nederlands, zugunruhe. De onrust blijft in het najaar niet beperkt tot vogels, ook vogelaars kennen het. Gisteren zat voor de tweede maal dit najaar een Bladkoning in de vogelkers. Aankomst! Naar vogelhotspot de Eemshaven! Daar moest het nu wel wemelen van de leuke soorten! Enfin, bosjes leeg, klereherrie van zoevende windturbines, dreunende heimachines en langsrazend verkeer, alles in een troosteloze, industriële ambiance. Met zeurend hoofd terug naar huis. Vanmorgen zat de Bladkoning er nog. Kennelijk stond zijn zugunruhe even op een laag pitje. Die van mij ook.

Grijze Wouw

1 okt 2025  De Onlanden

Het valt me op dat de vier Grijze Wouwen die ik in mijn leven in Nederland zag, alle in een natuurgebied zaten: Texel, Bargerveen, Dannemeer en vandaag in De Onlanden in Noord-Drenthe. En dat terwijl je natuur in ons verrommelde land met een kaarsje moet zoeken. Ik kan het waarderen, want hoe vaak komt het niet voor dat een dwaalgast opduikt in een industriegebied of vinexwijk. Dan kijkt het in een natuurgebied prettiger. Toch waren in De Onlanden de kijkomstandigheden enigszins in stijl, want dwars door het gebied liep een drukke doorgaande weg. Je moet in ons land dan ook niet het onmogelijke verlangen.

Bladkoning

28 sep 2025  Nieuwolda

Meestal word ik niet goed van mijn irrationele neiging zaken uit te stellen. Dus toen ik gisteren voortvarend een SchetsBlogbericht uitbracht over "zwaar vogelen" in de tuin, zonder een zware soort af te wachten, was dat een overwinning op mijzelf. Vanmorgen strafte een Bladkoning in de vogelkers mij genadeloos af. Had ik het bericht van gisteren maar uitgesteld! En wat te doen met het onderhavige bericht? Niet uitstellen, en kijken welke nog zwaardere soort er morgen in de tuin opduikt.

Vogelkers

27 sep 2025  Nieuwolda

Zwaar vogelen. In de trektijd hoef ik de tuin maar in te stappen en ik kan gelijk aan de bak met bosjes kloppen. Als een oase in de woestijn ligt ons erf geïsoleerd in een kale vlakte. Langstrekkende zangvogels kunnen elk moment neerploffen, op zoek naar beschutting en eten. De vogelkers is met zijn ontelbare bladluizen duidelijk favoriet bij de insecteneters. Het is voor mij een kwestie van plaatsnemen in een luie tuinstoel en de struik in de gaten houden, uiteraard met een thermoskan koffie binnen handbereik. Zwaar werk, maar iemand moet het doen.

Grote Stern

16 sep 2025  Termunterzijl

Vanmorgen bij Termunterzijl 20 rustende Grote Sterns, een onwaarschijnlijk aantal, want ik zie ze hier zelden. Voor mij een buitenkansje om ze te bestuderen. Ik was verrast door de snavel. Komt geen eind aan, zo lang lijkt die. Wie weet valt de snavellengte extra op door het winterkoppie. Of heb ik Grote Sterns nooit goed bekeken. Hoe dan ook, ik heb het maar zo getekend. Met de aantekening: "Onwaarschijnlijk lang."

Reuzenstern

4 sep 2025  Polder Breebaart

Vanmorgen een bezoek gebracht aan de vogelkijkhut van Polder Breebaart. De meeste vogelaars mijden dit tijdstip van de dag, omdat tegenlicht het kijken lastig maakt. Maar voor liefhebbers van artistieke indrukken is het prachtig. De Reuzenstern stond pal voor de hut, niet meer dan een silhouet in de zon. Maar wat was hij mooi!

Slechtvalk

30 aug 2025  Nieuwolda

In het veld heb ik vaak niet het geduld om mijn waterverfspullen tevoorschijn te halen. Ik maak een veldschets met potlood, schrijf de kleuren erbij en breng die later thuis aan, zoals bij deze onvolwassen man Slechtvalk. De werkwijze vloeit voort uit mijn eeuwige, inwendige strijd tussen vogelaar, die onrustig verder wil ontdekken, en kunstenaar, die geduldig een mooie tekening wil maken. Meestal wint de vogelaar in mij. Soms neemt mijn tweestrijd neurotische vormen aan als ik opgelucht ben wanneer een vogel wegvliegt, want dan kan ik verder vogelen, angstig als ik ben om iets te missen. Wat dat betreft werkte de Slechtvalk goed mee. Kort na voltooiing van de potloodschets liet hij zich verjagen door een spelende, jonge Bruine Kiekendief. Toch had hij in dit geval best mogen blijven zitten, want mijn verdere vogeldag leverde geen bal op. Zo zie je maar weer, neuroses geven het leven geen kleur.

Grauwe Kiekendief

13 aug 2025  Oldambt

Zonder muizen geen kiekendieven, zo simpel is het. Nu het broedseizoen van de Grauwe Kiekendief op zijn eind loopt, is het tijd om de kleine, harige hoofdrolspeler te bedanken. Postuum, welteverstaan. Eerbied voor de muis is sowieso op zijn plaats. Immers, ze hebben ons zoogdieren ooit door het tijdperk der dinosauriërs gesleept. Dat ik toch partij kies voor de Grauwe Kiekendief en niet voor de muis doet daar niets aan af en zegt iets over mij. Het is een van mijn muizenissen.